Ten sokół już nigdy nie poleci, teraz będzie płodził dzieci

Sokół, który wczesną jesienią został znaleziony koło Kwidzyna to samiec, którego leśnicy wypuścili na terenie rezerwatu Las Warmiński w Nadleśnictwie Nowe Ramuki w czerwcu zeszłego roku.
Przez kilkanaście tygodni opiekował się nim Tadeusz Markos z Ośrodka Rehabilitacji Zwierząt Chronionych przy Zespole Parków Krajobrazowych w Jerzwałdzie. Sokół jest już w pełni sił, ale uszkodzenie skrzydła, którego doznał najprawdopodobniej w wyniku zderzenia z linią energetyczną, na zawsze uniemożliwi mu latanie.

Ptak trafi teraz pod opiekę Sławomira Sielickiego ze Stowarzyszenie Na Rzecz Dzikich Zwierząt „Sokół” i zostanie reproduktorem. Możliwe więc, że potomstwo sokoła, który samodzielności - czyli polowania i latania - uczył się na Warmii, też będzie dorastać w tym miejscu.

Od 2011 roku Warmińsko-mazurscy leśnicy i Stowarzyszenie Na Rzecz Dzikich Zwierząt „Sokół” prowadzą akcję, która ma na celu przywrócenie nadrzewnej populacji sokoła wędrownego na Warmii i Mazurach. W 2011 i 2012 roku leśnicy i przedstawiciele stowarzyszenia umieścili w sztucznych gniazdach zamontowanych na terenie Nadleśnictwa Nowe Ramuki prawie czterdzieści sokolich piskląt.

Projekt, który jest dofinansowany przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Olsztynie będzie kontynuowany przez kolejnych sześć lat. W tym roku kilka piskląt, które zostaną umieszczone w gniazdach, będzie dodatkowo zaopatrzonych w nadajniki GPS. Umożliwi to bardzo dokładne śledzenie wędrówki tych ptaków.

Nadrzewna populacja sokoła wędrownego wyginęła w latach 50-tych ubiegłego wieku. Sokoły, które leśnicy umieszczają w sztucznych gniazdach, wykluwają się w hodowli. W sztucznych gniazdach spędzają około 10 dni. Służy to przyzwyczajeniu ich do tego miejsca. Mechanizm ten, zwany wdrukowaniem na miejsce urodzenia, powoduje, że sokoły po osiągnięciu dojrzałości (w wieku około 2-3 lat) powinny zakładać gniazda w środowisku zbliżonym do tego, gdzie po raz pierwszy zaczęły samodzielnie żyć.